Την Πέμπτη 24-5-2018 είπαμε το στερνό αντίο στον φίλο και συνάδελφο Βασίλη Μασλαρινό, βαθιά η θλίψη και η στενοχώρια, αλλά σήμερα ένιωσα την ανάγκη να πώ ποιος ήταν ο Βασίλης μέσα απο τα δικά μου μάτια , έτσι όπως τον γνώρισα εγώ.
Γνήσιος Πλωτατζής , ο οπλονόμος μας, η «μάνα» του 415 , η ψυχή του σκάφους (όπως είπε και ένας συνάδελφος), πάντα πρώτος στην δουλειά μέχρι την τελευταία μέρα, ακούραστος! Κιμπάρης και υπερήφανος πάντα!
Ήταν ο άνθρωπος που δεν έβλεπε μπροστά του αξιωματικούς και λιμενοφύλακες, παλιούς και νέους, αντιμετώπιζε τους πάντες με τον ίδιο σεβασμό και ας ήταν και ο ποιο «παλιός», ποτέ δεν είπε όχι σε κανέναν .
Πάντα μας έλεγε ότι και να κάνουμε, να κοιτάμε πρώτα την ασφάλεια μας, γιατί ο Βασίλης μας έβλεπε σαν τα παιδιά του , τα προβλήματα τα μάθαινε πρώτος και ήταν ο κυματοθραύστης μας. Πάντα ήθελε να μας προστατεύσει , πρώτος στην δουλειά πρώτος και στην παρέα , πάντα είχε χρόνο να οργανώσει ένα τσιπουράκι στα διαλλείματα , δυο μεζεδάκια και καλή παρέα!
Αυτός ήταν που οργάνωνε και τις ρετσίνες εκτός υπηρεσίας , αυτά τα τραπέζια που μας κάνανε «οικογένεια» …Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τις στιγμές που ζήσαμε, ήταν τιμή μου που τον γνώρισα και υπηρέτησα μαζί του , έμαθα πολλά από αυτόν υπηρεσιακά και μη… Έφυγε από κοντά μας πολύ νωρίς αλλά είμαι σίγουρος πως στον Παράδεισο έψαχναν έναν οπλονόμο να τους οργανώσει..
Καλό παράδεισο Μπίλλυ θα μας λείψεις.
Τιμή μου που σε γνώρισα.
Κοκορέντζας Γεώργιος. 
